سلام دوست گرامي:
با تشكر از مطلب خوب شما
توجه به اينکه اگر در طبيعت بينديشيم و به باران و جزر و مد هم توجهي داشته باشيم درک اين پديده ها باز هم ما را به خالق هستي نزديکتر ميکند.تا جاييکه در برخي سواحل همين جزر و مد دريا را هم باعث رشد و بقاي موجوداتي دانسته اند که بشر دخالتي در رشد و تکثير آنها نداشته...
در اين آيه مبارکه اشاره به اين شد که: آيا نديدند كه ما آب را به سوي زمينهاي خشك و بي آب و علف ميرانيم، و به وسيله آن زراعتهائي ميرويانيم كه هم چارپايانشان از آن ميخورند، و هم خودشان تغذيه ميكنند؟ آيا نميبينند؟
نكته جالب در اين آيه تعبير به نسوق الماء (آب را ميرانيم) شده است، اشاره به اينكه طبيعت آب به مقتضاي سنگينيش ايجاب ميكند كه روي زمين و در گودالها باشد، و به مقتضاي روان بودنش بايد در اعماق زمين فرو رود، ولي هنگامي كه فرمان خدا فرا رسد طبيعت خود را از دست داده تبديل به بخار سبكي ميشود كه با وزش نسيم به هر سو حركت ميكند. و ابرها كه بر فراز آسمانند درياهاي بزرگي از آب شيرين هستند كه به فرمان خدا به كمك بادها به سوي زمينهاي خشك فرستاده ميشوند.
به راستي اگر باران نميباريد بسياري از زمينها، قطرهاي از آب به خود نميديد حتي اگر فرضا رودخانههاي پر آبي وجود داشت بر آنها مسلط نميشد، اما اكنون ميبينيم كه به بركت اين رحمت الهي بر فراز بسياري از كوهها و دامنههاي صعب العبور و تپههاي مرتفع جنگلها و درختان فراوان و گياهان بسيار روئيده است، اين قدرت آبياري عجيب، تنها در باران است و از هيچ چيز ديگر ساخته نيست.
زرع در اينجا معني وسيعي دارد كه هر گونه گياه و درخت را شامل ميشود، هر چند گاهي در استعمالات در مقابل درخت قرار ميگيرد.
مقدم داشتن چهار پايان بر انسانها در اين آيه ممكن است به خاطر اين باشد كه تمام تغذيه چهار پايان از گياه است، در حالي كه انسانها هم از گياهان تغذيه ميكنند و هم از گوشت چهار پايان.
و يا از اين جهت كه گياه به محض روئيدن براي چهار پايان قابل استفاده است، در حالي كه استفاده انسان از گياهان غالبا به زمان بعد موكول ميشود كه دانه و ثمره خود را به بار ميآورد.
و عدالت خداوندي است ،که ايجاب ميکند همينطور باشد...
باز هم الله اکبر....الله اکبر...الله اکبر
در پناه خالق خوبيها باشيد...