بسم الله الرحمن الرحیم

بسم الله الرحمن الرحیم

     سوره حجرات آیه 5

و اگر آنها ( ادب نگاه داشته ) و صبر می کردند تا وقتی که تو بر ایشان خارج شوی ( مفصودشان را انجام دهی ) بسیار بر آْنها بهتر و ثوابش بیشتر بود و ( باز هم توبه اگر کنند ) خدا غفور و مهربان است .

اگر ادب نگه می داشتند :: منظور از این مطلب برای صدا کردن حضرت رسول اکرم با شکلی زننده است که در آیه قبل آورده شده و بر همین اصل هست که عنوان می کند اگر چنین نمی کردند تا شما بر آنها وارد شوید ، این نشان میدهد که حتی تندی در صدا نیز نوعی بی ادبی تلقی گردیده و مشخص میشود لحن صدا نیز در تربیت انسان نقش دارد .

خوب واضح است  که اگر رفتار بی ادبانه نداشته باشیم حتما عمل خیری از ما سر خواهد زد و ارزشهایی آفریده خواهد شد ،  حال باید پرسید چه رفتاری از انسان  می تواند در مقابل خداوند  بی ادبی  محسوب شود ؟

برای مثال : اگر مورد سئوال واقع شویم و هر عملی  جز جواب دادن ، انجام بدهیم این نوع رفتار بی ادبانه است حتی اگر خودمان را به نماز خواندن و یا نوعی عبادت مشغول کنیم در این صورت هم ،باز نوعی بی ادبی صادر شده که عبادت ما و نماز ما ضد مقاصد دینی بر داشت می شود و عبادت نیز  گاه گناه محسوب می گردد .

ما برای مثال نمونه ای را آوردیم ، شناخت  مابقی  این نوع اعمال  از این دست  به عهده عزیزان که اعمال بی ادبانه را تشخیص بدهند ، و با دوری گزیدن صاحب (( خیر )) شوند .

انعکاس خیر در جهان یک انعکاس باقی و ماندنی است  ، و در نزد هر انسانی با هر عقیده و مرامی ماندگار است ، چون مثلا دزدی و یا هر عمل زشتی در نزد هر انسانی با هر طرز فکری نا پسند است ، این ماهیت زشت در ذات عمل است همانطور که اعمال دیگر در ذات خود  این ماهیت زشت و زیبا را دارند ، اما برای اعمال بی ادبانه روزنه باز گشتی وجود دارد ،  و بر این اساس است که راه توبه بر انسانها گشوده است .

خوب با توجه به توضیحات داده شده فکر میکنم روشن است که داشتن دست مایه (( صبر )) در این جا چقدر می تواند در نشر فرهنگ ادب ورزی و دوری از گناه مورد استفاده قرار گیرد ، لذا این مقام صبر باز هم زیباییهای خور را به صورتی دیگر نمایان می سازد ، اما دو صفت دیگر در انتهای آیه ذکر شده به نامهای ( غفور و رحیم ) هر دوی این صفات در معنای بخشندگی اشتراک داشته و اما معانی دیگری نیز دارند که توجه به آنان بر عظمت آیه و کلام حق می افزاید ، این معانی که عبارتند از آفریده ، پوشاننده، در واژه غفور و هم چنین دلسوزی کردن و شفقت و عطوفت داشتن و گذشت در واژه رحیم که حتما معانی متفاوتی با بخشنده دارند نیز مطرح است ، و به راحتی زیبایی و موزون بودن کلام حق روشن می شود که قرآن هم چنان بر مدعای خود باقی است .

به جاست و هم چنین پر اهمیت ، که یکبار دیگر باز هم لزوم شناخت صفات درونی انسان در رابطه با صبرکه  گشاینده دیدگاهای جدیدی برای چشم انداز های زندگی  است یاد آوری گردد تا از زوایای مختلف تفاسیر و تعابیر زیبایی از منظر حیات و هستی پیش روی ما گشوده شود .

نکته قابل ذکر دیگر اینکه میفرماید اگر ( صبر ) می کردند تا شما بر آنها وارد شوید :: این مقام به این بلندی که پیامبر رحمت بر انسان وارد شود اصلا درکش قابل تحمل نیست حتی اگر پوست انسان از شادی بترکد به جاست ، زیرا پیامبری که وجودش خیر است و برکت و رحمت بر انسان با مقام صبر وارد شود این خیر با همه وسعتش تقدیم به کسانی می شود که (( صبر )) را پیشه کار خود می کنند و چنین هدایای ارزشمندی را از خداوند می گیرند .

تامل و تدبر و تفکر در قرآن دست آورد های عظیمی خواهد داشت که همه آنها را بدون خساست خداوند در معرض دید و استفاده همگان قرار داده است .

(( خدایا چرا استفاده نمی کنیم ؟؟ !! ))

به نام خداوند مهربان

آیه 5 سوره معارج

فاصبر صبراً جمیلا

پس صبر کن صبری زیبا

در نگاهی به این سوره به نکات بسیار زیبایی می توان رسید که از آنجمله عبارتند از :

این سوره هفتادمین (70 ) سوره از سورهای مبارک قرآن کریم می باشد که عدد 70 به نوعی تکامل می باشد پس باید گفت بسیار شایسته است که این سوره معارج نامیده شود . معارج از معراج و عروج به معنای پرواز می آید و به راستی انسان با رسیدن به عدد 70 باید آنقدر کامل شده باشد که عروج کند و بغیر خدا نبیند . از دیگر نکات جالبی که می توان به آن اشاره نمود این است که خداوند در آیه پنجم این سوره ا نسان را به صبر دعوت می نماید و این درست زمانی است که انسان به یک دور کامل رسیده است در عرفان رسیدن به 5 به نوعی طی اولین مرحله تکاملی است و اینکه خداوند در این آیه انسان را دعوت به صبر می نماید آنهم صبر جمیل همین نکته است که انسان کامل و انسانی که 5 دور زندگی را بدون خطا طی کرده باشد به مقام صبر رسیده است آنهم نه هر صبری بلکه صبر جمیل و اما اینکه صبر جمیل چیست ؟ و اینکه چرا خداوند دوبار به صورت تاکیدی صبر را بیان نموده است ؟ به راستی چرا به جای صبر کلمه تحمل نیامده ؟

تحمل از وا‍ژه حمل می آید و حمل نیز چیزی نیست مگر کشیدن باری بر دوش خود حال تو دوست داشته باشی یا نه مهم نیست هدف در اینجا فقط بردن و جابجا کردن بار است پس ارزش چندانی ندارد اما صبر شاید بر دوش کشیدن و یا جابجایی باشد اما در کنار آن هدف زیبایی قرار دارد که فرد با آگاهی تمام مشکلات را قبول می نماید و شاید بتوان گفت که این صبر جمیل است و زیبایی صبر هم به همین جمیل بودن آن است