به نام خدا

در پاسخ به این پرسش که اول بار خلقت هستی بر چه پایه ای صور ت گرفته واز چه بوجود امده بحث ها ونظریه های فراوانی بیان شده است اما آنچه خداوند در این رابطه در قران مجید بیان فرموده است اشاره به سوره انبیا آیه 30 است که می فرمایند

 ((آسمان وزمین بسته بود ما آنها را بشکافتیم واز آب هر چیز را زنده گردانیدیم ...))

در تفسیر این آیه عده ای بیان می کنند منظور خداوند همان احتیاج موجودات به آب است که بدون این مایع همه آنها نابود می شوند ولی اگر این بحث را در رابطه با آیه فوق قبول کنیم به این معنا خواهیم رسید که موجوداتی وجود داشته و واین موجودات برای زنده ماندن و ادامه حیات نیازمند آب بودند .در واقع خلقت بوده ونیاز به آب به وجود آمده است .

اما اشاره مستقیم این آیه به این نکته است که خلقتی که نبوده از آب بوجود امده است ،پس می تواتن گفت ابتدای خلقت بر خلقت آب بوده است سپس از این آب موجودات دیگر بوجود امده است ،آب دارای ویژگی زایش است به علاوه آب قابلیت تبدیل به جماد وحیوان وانسان وگاز را دارد (همان گونه که الان نیز می بینیم آب قابلیت تبدیل به جامد وبخار را دارد).

پس ابتدای هستی اراده خداوند بر خلق موجود کاملی قرار گرفت که دیگر موجودات از ان خلق شوند واین هستی کامل آب بود که توان ایجاد وزنده کردن هر چیز را داراست .خداوند دراین آیه اشاره فرمودند (هر چیز) را از آب آفریدیم اما در آیات دیگر به خلقت این چیزها اشاره مستقیم دارند

آیه 65 سوره نور

در ایه فوق خداوند خلقت حیوانات را از آب می داند ،این به این معنا نیست که حیوانات در ادامه خلقت به آب نیاز دارند که اگر این را بپذیریم یعنی حیوان وجود داشته ...که با اشاره مستقیم خداوند این فرض باطل است .

اگر هم فرض شود معنی این آیه اشاره به آب نطفه حیوان است بنابراین این حیوان پدر ومادری داشته که از آب نطفه او خلق شده است در صورتی که خداوند در این آیه مستقیما اشاره می کنند که حیات حیوان از آب است.

در آیه 54 سوره فرقان خداوند به خلقت انسان از آب اشاره می کند ، در این آیه هم اگر غرض خلقت انسان از آب نطفه بود باید وجود پدر ومادر را برای انسان قبول کنیم در صورتی که خداوند به پیدایش ابتدای خلقت انسان از آب اشاره داشته است .

آیه 8 سوره سجده

در این آیه خداوند اشاره می فرمایند سلاله انسان از آب است .

باید در اینجا به نکته ایی توجه کرد وقتی چیزی از چیز دیگر بوجود می آید طبق آنچه علمای معاصر به ان رسیده اند چیز جدید در خود صفات بوجود آورنده خود را دارد بنابراین اگر بپذیریم همه چیز از آب بوجود آمده همه موجودات در درون خود باید برخی ویژگی آب را همراه داشته باشند پس حرف عبثی نیست اگر بگوییم همه عالم بر آب است ، وخداوند وقتی در سوره هود آیه 7 اشاره می فرمایند که عرش بر آب است  منظور شاید این باشد ووقتی در آیه 7 سوره سجده خداوند خلقت انسان را از خاک می داند مغایرتی با خلق آن از آب ندارد چرا که خاک نیز صفات آب را در خود دارد .