بسم الله الرحمن الرحیم

دقت کنیم مفاهیم بیشتری رو خواهیم داشت :

وقتی به کلیه آیات الهی در قرآن دقت میکنیم  و مورد مداقه قرار می دهیم به دو فاکتور اساسی و مهم بر میخوریم که میتواند راه گشای بسیاری از مطالب ما باشد

 اول اینکه در دسته ای از  آیات، صفتی از خداوند را نامبرده که شایسته خداوندی است و خداوند آراسته به آن است که باید هرکسی متخلق به این صفات گردد و خدایی شدن در مسیر حق قرار گرفتن است و نشانه اش وجود چنین صفاتی است در انسان حال شدت و ضعف این صفات بستگی مستقیم به ایمان ما دارد و وجود آن صفات الهی .

 دوم اینکه در دسته دیگری از  آیات صفتی از انسان یاد آوری شده که باید انسان متخلق به این صفات گردد لذا هر اندازه که از این صفات بر داشت کنیم و ره توشه قرار دهیم انسانیت ما کامل تر است اعم از صفات منفی و یا بر خورداری از صفات پسندیده .

با بررسی این دونکته هم آراستگی به صفات الهی لازمه کار است و هم آراستگی به صفات پسندیده انسانی و هم بر خویشتنداری نفس ، پر واضح است که یعضی از صفات انسانی دیگر جایی در صفات الهی ندارند و صفات بالقوه در وجود هر کسی هست ظهور و بروز این صفات بستگی به عمل هر انسانی دارد اما متخلق شدن به صفات رحمانی اندگی سخت تر به نظر می رسد ((( رسیدن به صفات رحمانی یگانگی و وحدت رویه اجتماعی را به همراه خواهد داشت و به مرور که به پیش میرویم این معانی روشنتر خواهد شد ))).

توحید وقتی در قالب یگانه پرستی و خدا پرستی مطرح گردد چنین متوجه می شویم که آنچه را که  در این جهان هستی بتوانیم متصور شویم از آن خدایی است که ما را به زیبا ترین شکل ممکن خلق نموده است هم چنانکه همه پدیده ها را ، در کجای این کره خاکی می توانیم مخلوقی پیدا کنیم که همگن و همگون با طبیعت و با نظام هستی نباشد این عدالت خداوندی است که از یگانگی و بی همتایی او نشات می گیرد  و سر آغاز تفکری خواهد بود که همه هستی را به وحدت می راند و برای رسیدن به این وحدت  آیا نباید کاسه صبری عظیم داشت ؟ تا بتوان همه کائنات را تصدیق نمود ؟ جهان هستی آنقدر غرق در نعمت های خداوندی است که ما نمی بینیم  ، این کثرت نعمت گاهی که اهل دل خودت هم نباشی غفلتی عظیم را برای انسان به ارمغان می آورد .

برای شناخت توحید و رابطه های آن با صبر چقدر زیبا و آسان میشود نتیجه گرفت ، این چنین  در بیان توحید باید گفت که این حواس پنجگانه ما عاجز از ادراک اوست و مکانی او را در بر نمی گیرد،  و با دیده سر نمی شود او را دید ، ازلی بودن او با حدوث عالم ثابت می شود با پدید آمدن هر نوع پدیده ( آیه ) اثبات می شود ، و رفتار او در این جهان با همه یکسان است و هیچکسی را محروم از این دنیا نمی کند .و به همه یکسان برای استفاده و بهره مند شدن از نعم الهی داده است اما پر واضح است که ستم با اختیار ما انجام پذیرد اینها ستمی است که ما در حق خداوند انجام میدهیم آیا ( صبر ) این ودیعه الهی تنها حربه و سلاح برنده برای مقابله با تمام کاستیها نیست ؟

درک مفاهیم توحید که شیرینی خودش را دارد ، آیا جز از راه صبر مسیر دیگری را می شناسد ؟ او خود راهنمای ما بوده و به این مسیر راهنمایی نموده است .

         سوره طور آیه 48 :

                      ای رسول بر حکم خدا صبر کن که تو منظور نظر مایی و چون بر خیزی به ستایش خدا رو آور.

اینک واژه ( رسول ) را بر داریم و خود را به جای آن مخاطب قرآن قرار بدهیم چه باید بکنیم ؟ ، وقتی منظور نظر خدا باشیم  باشیم چه باید بکنیم ؟ خداوندی که پیامبر را به صبر دعوت میکنند بر حکم خویش  ، اینچنین است که انسان به خویش می بالد و با کلام حق با حق هم نشین و هم صحبتی بر می گزیند چنانچه بر آیات خدا (( صبر )) کنی شیرینی درک مفاهیمی چون

1- حادث بودن پدیده ها نشان ازلی بودن اوست

2- ناتوانی پدیده ها نشان قدرت اوست

3- نابودی پدیده ها نشان دائمی بودن اوست

آیا اینها درک اصلی توحید را برای انسان با صبر میسر نمیسازد ؟؟چقدر از علما ، دانشمندان و تحصیل کردها در مقابل این علم ظاهری به بیراهه رفتند و همه چیز را از پدیده جستن آیا در مقابل اینهمه بیراهه (( صبر ))‏این گوهر بی همتای جهان هستی را نباید فاخر ترین تن پوش ایمان قرار داد ؟

          به صفات انسانهای موحدی نظر کنیم که باید با صبر به آن برسیم

صله رحم ، دوستی با پدر و مادر ، محبت به اهل علم ، حفظ عهد و پیمان با خدا و با خلق ، ترسیدن از خدا و سختی هنگام حساب ، صبر کردن برای طلب رضای خدا ، به پا داشتن نماز و انفاق

به این جمله دقت کنیم :

***   توحید را آنطرف صبر به انسان می دهند   ***

         گذشتن از صبر سلام و تحیت خداوند را به همراه خواهد داشت .

      سوره رعد آیه 24 :

            سلام و تحیت  بر شما باد (( که در طاعت و عبادت خدا )) صبر پیشه کردید تا عاقبت نیکو یافتید

آیا توحید جز این است که همه هستی به پرستش خدای واحدی روی آورند و در یک مسیر حرکت کنند ؟ و با یک روش و سیستم واحد به حیات خود ادامه بدهند ؟.

آیا آنچه که در آسمانها و زمین است و همه تسبیح خدا را می گویند جز توحید چیز دیگری است ؟

آیا درک این مفاهیم عمیق و بلند از هستی جز با (( صبر ))‏امکان پذیر هست ؟ لذت درک این شعور حاکم بر هستی جز با شناخت(( جهانی واحد )) متعلق به (( خدایی واحد )) در مسیر (( صبر )) امکان پذیر نیست .