به نام خدا

آیه مبارکه 155 سوره بقره

 ، وما شما را به چیزهایی مانندترس،گرسنگی،نقص در اموال وجانها ومحصولات کشاورزی می آزمائیم وبشارت باد بر صابران .

آزمایش الهی : قطعیت در انجام آزمایش وامتحان از جانب خداوند یکی از مهمترین مسائل بیان شده در آیه فوق می باشد .

تفاوت در این آزمایشات : علت تفاوت ؟ اگر تفاوت در آزمایشات  بی دلیل بود آیا نشانه بی عدالتی خداوند نبود ؟ پاسخ : بله

عدالت خداوند چنان مهم ومحسوس در تمام عالم است که تنها صفت خداوند که جزء اصول دین ما است عدل خدا است ، با این همه آشکاری در عدالت خداوند به سوال بعد می رسیم

سوال : پس علت تفاوت در چیست ؟ چرا یکی به جان  که مشکلتر است آزمایش می شود وفرد دیگر به مال ؟

پاسخ : تفاوت در ظریفت ها از جانب انسان

انسانها در ظرفیت ها متفاوت هستند در نتیجه آزمایشات متفاوت است

سوال : تحمل این آزمایشات چه اثری در انسان دارد ؟ بشارت بر صابران ، بشارت از سوی پروردگار اجری است بر صابران

سوال : اگر این حوادث مثل نقص در جان ومال و...در اثر غفلت انسان رخ داد نه بر حسب قضا وقدر آیا باز تحمل بر این حادثه اختیاری دارای اجر است ؟ وآیا کسی که این مصیبت مثلا فقدان فرزند را تحمل می کند باز به اجر صابران می رسد ؟

پاسخ : ابتدا باید قضا وقدر را تعریف کرد ، قدر یعنی  اندازه ، مقدار ، به بیان دیگر پروردگار برای انسان قدری را مقدر می کند مثلا عمر 50 ساله ولی انسان به واسطه اختیار میزان این قدررا افزایش یا کاهش می دهد ، خدا در این آیه شرطی برای این مصائب تعیین نکرده و بیان نکردند که تحت شرایط ویژه فرد به اجر می رسد زیرا انسان به واسطه این اختیار می تواند تصمیم بگیرد وحتی در پی تصمیم گرفته شده از سوی او هم باز اجر صابران برای او لحاظ خواهد شد .

این عدم داشتن علم واستفاده بهینه از قدر نیز می تواند خود امتحانی باشد زیرا کسی که عمر 50 ساله خود را با غفلت به عمر 20 ساله تبدیل کرده خود مکافات این تصمیم اشتباه را با از دست دادن فرصت در دنیا داده بنابراین صبر بر این فقدان هم اجر صابران را خواهد داشت .

سوال:صبر چیست ؟ صبر امتحان است ؟‌ارزش است ؟ یا مقام ؟

پاسخ : طبق آیه فوق می توان به این نتیجه رسید که صبر جز امتحانها وآزمایشات نیست ، حداقل از این آیه اینچنین بر می آید که صبر جز آزمایشات فوق نیست چرا که اگر بود خداوند آن را جزء امتحانات نام می برد ، ولی پروردگار بیان می کنند پس از تحمل این امتحانات فرد به مقام صبر می رسد .

صبر فیض جاریه روان در هستی است (( چون آب ‌)) که به فراخور ظرفیت هر فرد در آن جریان می یابد و وجود انسان را از خود سیراب می کند . هر کس ظرف بزرگتری داشته باشد به این فیض جاریه بیشتر می رسد .

سوال : میزان تحمل بر آزمایشات چقدر است ؟‌ میزان امتحانات تا کجاست ؟ آیا امتحانات تا بی نهایت است و صبر بر آن بی نهایت ؟‌یا بر امتحانات حد وسطی وجود دارد ؟‌واگر دارد حد وسط این امتحانات کجاست ؟‌حد وسط گرسنگی ، نقص بر جان ومال و ... تا کجاست ؟‌ یک خط حد وسط وجود دارد ؟ وآیا برای رسیدن به این حد وسطها  الگوهایی در قرآن و سیرت معصومین وجود دارد ؟

پاسخ ...

اگر صبر را مقام در نظر بگیریم ،هر انسانی به فراخور حال وظرفیت واستفاده از فیض جاریه صبر در زمانی و  بر علل وعواملی  به نقطه ایی از این مقام خواهد رسید ، نقطه ایی در این مقام وجود دارد که گذشتن از آن  رسیدن به کمال است ، هر انسانی به فراخور حال خود وسعی وکوشش خود زمانی به این نقطه می رسد ، انسانها در رسیدن وگذشتن به این حد وسط تقدم وتاخر زمانی دارند وقتی به آن رسیدی واز آن گذشتی به بشارت پروردگار خواهی رسید .