یادگاری که در این گنبد دوار بماند

بازهم سوره بقره آیه 74

نیاز است قبل از وارد شدن در بحث چند واژه از آیه ترجمه بشه تا همواره مورد استفاده قرار بگیره .

قست = سنگ دلی ، بی رحمی و سفتی

فجره = جاری کرد ، منفجر کرد ، بر انگیخت

شق = شکافتن ، ژاره کردن، سخت گردیدن

هیط = فرود آمدن ، هبوط کردن

مضامین بر داشت شده از آیه 74 سوره بقره

1- رایطه سنگ و دل انسان و اشاره زیبا به سفت تر بودن از سنگ:

مهم است که بدانیم این سختی را خداوند با نرمی آب و بیرون آمدن از دل سنگ سفت بیان می کند ، در مانده بودم از فهم این ارتباط که چگونه می شود با این دو مقوله متضاد به اثبات رسید و این از معجزات قرآن و کلام وحی است که با بیان شیوا از نشدنی های جهان چنان ملاطفت و همراهی می سازد که عقل متحیر از آن می ماند .

2 - خداوند غافل نیست

این نوع تشبیه  برای نزدیک شدن به ذهن ماست و الا روشن است که غفلت از ساحت خداوندی بدور بوده و جایی ندارد و این از باب تذکر ماست که غفلت نکنیم از پدیده های اطراف، و هر کدام سر مشقی برای زندگی ماست و بیان منفی بر اینکه خداوند غافل نیست تاثیر مثبت و فراوانی بر قلب انسان داشته که خود نوعی هشدار می باشد .

3- امید و امیدواری

در این آیه امید برای رستگاری موج می زند و مانند آب جاری می شود که از دل سنگ سخت چگونه روان می گردد . و این بزرگترین وعده برای کسانی است که هیچ امیدی را در خود برای اصلاح نمی بینند به صراحت میفرماید اگر سخت تر از این سنگ نیز باشد این دل ، باز هم امیدی روشن به جریان یافتن زندگی هست ، مانند جوشش آب روان از دل سنگ سخت .

نکات باریکی در بر داشتهای قرآنی وجود دارد که برای آشنایی و شناخت از آن جز استمداد از ذات اقدس خداوندی برای روشن شدن حقایق آن کار دیگری نمی شود کرد .

آخر ، تصور اینکه تکه ای از وجود انسان بنام دل که می تواند با توجه به حجم کم آن از نظر فیزیکی ( که محبت همه هستی در آن جای می گیرد ) به اندازه همه هستی سفتی و زمختی در بر داشته باشد .

اینها واقعیت های تلخی است که در همه اعصار و قرون به کرات آدمیزاده امتحان کرده و تا حضور قیامت را لمس نکرده باشد همه این اتفاقات خواهد افتاد .

4- پاره ای از ترس خداوند فرود می آیند ( ای سنگدلان لجوج بهراسید

در همه این مراحل هر گاه روشنایی و بصیرت و عقل مانند زلالی آب و شفافیت آن جلوه گری نماید (( از خسارت غفلت )) جلو گیری خواهد شد که این ارزشی بس یزرگ و قابل اهتمام است

ما مست می نابیم ما را بنواز از لطف

دل بسته به دلداریم ما را بنواز از لطف

گر ذوق تو را داریم در معرکه هستی

دستی به کلام توست ما را بنواز از لطف