به نام خدا

رابطه بین اخلاص وتوحید (1)

بررسی این رابطه از دو جنبه قابل تامل است 

 1- بررسی سوره اخلاص ( توحید ) به عنوان رکن اصلی این ارتباط

2- بررسی سایر آیات . که در دو پست جداگانه به ان پرداخته خواهد شد .

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ

قُلْ هُوَ اللَّهُ أَحَدٌ ?1? اللَّهُ الصَّمَدُ ?2? لمْ یَلِدْ وَلَمْ یُولَدْ ?3? وَلَمْ یَکُن لَّهُ کُفُوًا أَحَدٌ ?4?

 به نام خداوند بخشنده مهربان

 بگو اوست خدای یگانه (1)خدای صمد(ثابت متعالی ) (2) کسی را نزاده وزاده نشده (3)

 و هیچ کس او را همتا نیست (4)

 1- در نام سوره ها نیاز به تفکر و تعقل بسیار است این نامگذاریها خود راهبر انسان به سوی بسیاری از روشنائیها می تواند باشد ،اینکه چرا نام دیگر سوره توحید ، اخلاص است ما را با این تفکر وادار می کند که ارتباطی تنگاتنگ بین این دو واژه وجود دارد . خداوند در این سوره به صورت بسیار موجز وبسیار کامل ( یکی ار عللی که قران معجزه جاوید است بیان مفاهیم عالی در کوتاهترین جمله ها  است ) خود را از زبان نبی اکرم معرفی کرده است یکتا ، تنها ، نه زاده نه زاده شده ( هیچ وابستگی به هیج چیز ندارد ) هیچ کس وهیچ چیز هم کفو و هم ردیف او نیست .

در پست های گذشته گفتیم اخلاص یعنی خالص شدن ، اما ابتدائی ترین سوال این است خالص برای چه کسی ویا چه چیزی ؟ خداوند با نعمت اختیاری که به انسان عطا فرموده ،‏ علاوه بر آفرینش فطرتی خدا جو  و فرستادن رسولان بسیار، انسان را بین پذیرفتن یا عدم پذیرفتن مختار قرار داده است خود بارها در قران فرموده است راه هدایت آشکار است و هر که خواهد هدایت یافت و هر کس نخواهد به ظلمت شتافت .

در سوره اخلاص با معرفی خود، انسان را بین پذیرش عالیترین موجود هستی که هیچ کس وهیچ چیز شبیه ومانند او نیست وپذیریش هر موجود دیگری غیر از خدا مختار قرار داده ،به بیان دیگر خدا در یک طرف و هر آنچه غیر از خدا در سوی دیگر قرار گرفته است ، ابتدا انسان باید در پذیرش وحدانیت به یقین برسد ، یقین اولین گام برای قدم نهادن در مسیر اخلاص است ، اگر خداوند به عنوان کاملترین پذیرفته نگردد آیا انتظار داشتن اخلاص برای این خدا انتظار عاقلانه ائی است ؟‏باید بپذیریم تنها اوست و لاغیر ،‏این پذیرش ویقین باور قلبی انسان را چنان کامل می کند وچنان آرامشی به انسان می دهد که همه سعی خود را می کند تا مورد توجه او قرار گیرد همه اعمال ونیات خود راخالص  می سازد تا خداوند به سوی او نظری مهر آمیز افکند ،این یقین اخلاص را چون شهد شیرین می سازد ، و به سعی در رسیدن به اخلاص طعم خوش می دهد . یقین پایه رسیدن به اخلاص کامل و قدم نهادن در مسیر خالص شدن برای موجودی است که هیچ کس وهیچ چیز هم کفو او نیست و این یقین به دست نمی آید مگر با شناخت و سعی در شناخت ذات بی مثال خدا ، هر قدم برای شناخت کامل خداوند وعظمت خداوند، قدمی است برای رسیدن به اخلاص محبوب، ومگر نه این است که شناخت عدل وعلم و ...شناخت را نسبت به عالم وعادل مطلق افزایش می دهد ؟‏ پس می توانیم مدعی باشیم که با مدد بی همتای عالم در مسیر اخلاص گام می نهیم .