به نام خدا

اوامر ونواهی  برای توجه انسان

عدل خود یکی از اصول دین است که رعایت ان نشانه تعهد انسان به ذات مطلق خدا است و پایه محکم ایمان واعتقاد به خدا، اما در مورد فروع دین ...بر طبق این ایه می توان  در بحث  فروع دین وعدل به سه نکته اشاره داشت :

1-   اوامر و نواهی الهی در کتاب الله قوانینی است که برای کمال زندگی دنیا و کمال بهینه زیستن در سرای باقی که از طرف خداوند برای ما مقرر شده است ، این قوانین به دلیل وضع از سوی خداوند وبا توجه به این اصل مهم که خداوند عالم به همه چیز است وعلمش بر همه امور محیط است بهترین و کاملترین قوانین است ، قوانینی منبطق بر فطرت و عقل که فهم آن و عمل به آن سخت نیست ، قوانین انسانها در ارتباط با قوانین خداوند به سه دسته تقسیم می شود

 الف- قوانینی که اصلا منطبق بر قوانین الهی نیست

ب- قوانینی که کاملا از دل آیات به دست آمده و منطبق بر قوانین الهی است

ج- قوانینی که حد وسط این قوانین است

سوال : قوانین حاکم بر جامعه جزء کدام دسته از تقسیم بندی بالا است ؟

اگر منطبق بر آیات الهی ( قوانین الهی بود) این همه کثرت و تفاوت در قوانین کشورها دیده می شد؟بسیاری از قوانین وضع شده در جوامع انسانی منطبق بر قوانین الهی نیست .... شاید گفته شود با پیشرفت علم وتکنولوژی آیا  قوانین الهی  یا آیات پاسخگوی نیاز انسان عصر حاضر خواهد بود ؟ طبق فرموده خداوند در قرآن، این کتاب کتابی است که هیچ چیز در آن فرو گذاشته نیست واین  وظیفه علمای دین است که قوانین اجتماعی ، سیاسی و... را از دل آیات استخراج کنند وپاسخ سوالات را بیان نمایند .(در این اصل مهم حکم متعلق به خدا است و انتقال این حکم بی هیچ دخل وتصرفی وظیفه مستخرجین احکام که علمای دین اند ).

2-   اینکه خداوند امربه معروف ونهی از منکر را بر خود فرض دانسته در حالی که بی نیاز از هر عمل ما است ولی عمل سوء را نیز در مورد انسانها نمی پسندد ( 7 زمر)ان تَکْفُرُوا فَإِنَّ اللَّهَ غَنِیٌّ عَنکُمْ وَلَا یَرْضَى لِعِبَادِهِ الْکُفْرَ وَإِن تَشْکُرُوا یَرْضَهُ لَکُمْ وَلَا تَزِرُ وَازِرَةٌ وِزْرَ أُخْرَى ثُمَّ إِلَى رَبِّکُم مَّرْجِعُکُمْ فَیُنَبِّئُکُم بِمَا کُنتُمْ تَعْمَلُونَ إِنَّهُ عَلِیمٌ بِذَاتِ الصُّدُورِ ﴿7﴾ از این بابت در کنار تذکراتی که به انسان برای رسیدن وی به سعادت دارد او را از انجام منکر باز می دارد و عدل را به عنوان یکی از وسایل این سعادت نام می برد ...

، در احسان به خلق ،‌عطا به خویشاوندان ... نهی از فحشا ... در همه این موارد رعایت حدود الهی و عدالت، حق غیر قابل تغییر است ... در پست های قبل به این نکته اشاره داشتیم که عدل دارای ملاکهائی است ویک انسان مومن ومتعهد همه اعمال خود را بر اساس آن ملاک ها انجام می دهد ، تخطی از این ملاک ها حتی اگر به بهانه امر به معروف ونهی از منکر (یا هر بهانه دیگری ) باشد شایسته نیست ... گفتیم ملاک مهم عدل کتاب الله و سنت پیامبر وائمه است، نمی توان خارج از این ملاکها عملی را به بهانه اجرای  امری یا اجتناب از نهی انجام داد .

ملاک مهم دیگر در شناسائی اعمال رعایت حد اعتدال است که خدا بارها در قرآن به این مهم اشاره داشته است ، هنگامی که خداوند اساس خلقت را بر اعتدال بنا می نهد (7  الانفطار)الَّذِی خَلَقَکَ فَسَوَّاکَ فَعَدَلَکَ ﴿7﴾ رعایت این حق از سوی انسان امری اجتناب ناپذیر اس

کار خیر وثواب هم دارای چارچوبی است تا با رعایت انها به کمال مطلوب برسیم و جزء انسانهائی نباشیم که فکر می کنیم کار نیک انجام می دهیم در حالی که معصیت خدا را کرده ایم ، کسی که می داند معصیت می کند امکان توبه دارد ولی کسی که معصیت می کند و حدی از حدود الهی ر ازیر پا می گذارد و در باده غرور انجام معروف غرق است  از این رحمت خدا هم بی نصیب است .