با سلام

ممنونم از توجه شما به موضوع ، حكمت نوعي ملكه هست در وجود انسان براي روشن شدن يه مثال ميزنم پيامبر امين و راستگو بودند وقتي به اين صفت شهره شدند آيا مي توان گفت تلاوت ايات قرآن توسط ايشان آيا درست بوده يا غلط ؟؟؟ و يا تحريفاتي داشته در بيان قرآن و يا بپرسيم كه ايا پيامبر عامل به قرآن بودند ؟؟؟ تازه ببينيد اين درستي عمل در كجا بايد محك بخورد ؟؟ و ما بفهميم كه درست بوده اين عمل صفاتي اينگونه هرگز دچار اشتباه نميشند اگر به علم پاك متصل شده باشند اما اينكه ما هر عملي رو انجام بديم يعني اينكه ما اصلا حكمت نداريم كسي كه صاحب حكمت باشد ديگر عامل هم بايد باشد .

خوب كسي كه حكيم باشد بنظر شما نميتواند در منصب قضاوت بنشيند ؟؟؟ چه كسي شايسته تر از انسان حكيم براي ان كار هست البته بايد بگويم همه اينها نسبي است و ما با نسبيت آنرا در نظر ميگيريم والا هيچ قاضيي نبايد در دنيا حكم كند چون خودش ممكنه عامل نباشد و يا علم پاك رو نداشته باشد در نماز جماعت هم همينطوره ما دنبال انساني كه عصمت داشته باشه براي پيشنمازي نميگرديم بلكه ميگوييم شرطش اين است كه گناه كبيره نكنه و اصرار به گناه صغيره هم نورزه همين اندازه ميشه به او اقتدا كرد ببينيد تازه ميگه گناه كبيره نكنه نميگه نكرده باشه و اصرار هم به صغيره نورزه بازم نميگه اگر گناه صغيره كرد نميتونه پيشنماز باشه لذا بنظرم ميرسه بايد نسبي همه چيز رو در نظر داشت اگر نسبي نباشد تمام اين قضاوتها بايد دنيا را رها كرد و به آخرت موكول نمود تا خود خدواند قضاوت كند اما در شرايط تشكيل حكومت مي بينيم كه اينكار توسط انسانها هم انجام مي پذيرد .

خيلي از انسانها خدمت ميكنند به جامعه ولي به قرآن و به خدا هم نميرسند البته ميتوان خدمت را بعنوان يك شاخصه در نظر داشت ولي ريشه و اصل چيز ديگري است .

در پايان بايد عرض كنم نظر شما هم متين هست كه بگوييم (( فيض ويژه اي هست )) كه توسط خداوند به انسان عطا ميشه .