سلام دوستان عزيزم

طاعات و عباداتتون قبول باشه انشاءالله

هميشه با بزرگواري دوستان شرمنده شدم ، از بدقوليهايي که به علل خاص داشتم و هر روز بيشتر از قبل شرمنده دوستان خوبم در سرچشمه شدم ...

حالا برگشتم با عطش ماههايي که دوستانم رو از دور نظاره ميکردم و با حسرت فقط ميخوندم و دستام بسته بود .... با يه تفکر اشتباه ، که مانع نوشتنم ميشد... حالا با توکل به خدا برگشتم ... از خدا ميخوام که من از قافله نور عقب مانده رو در رسيدن به سرچشمه خوبيها و شناخت دين و ايمانم ياري کنه ، که فقط به واسطه کلام خدا و معصومين مقدوره و بس ...

هر چند که توي اين مدت هر پستي که نوشته ميشد ميخوندم و به داشتن دوستاني که دارند در رسيدن به خالقم و جبران عقب افتادگيهاي دينم ( که ناشي از عدم تفکر درست در کلام خدا بوده و اين روزها کم نيستن افرادي که به اين درد دچارند) کمکم ميکنند ، افتخار کردم و خواهم کرد ...

لطفا وجدان بيداري که اينجا کامنت گذاشتن کمي بيشتر وجدانشون رو تکون بدهند شايد واقعا از خواب سنگيني که در اون هستن بيدار بشن ، به قول دوستي"کسي که خوابيده رو ميشه بيدار کرد ، ولي کسي رو که خودش رو به خواب زده چطور؟؟؟"

قصد نقد سخنانشون رو نداشتم ولي ميبايست ميگفتم تا اگر قراره حرفي رو بزنن به کلام خدا متوسل نشوند و خود دچار اشتباه نشن ! که به آيه اي از آيات خدا استناد کنند و ندونند که بايد اگر کلامي هست بهتره واضح گفته بشه نه با کنايه ... پر کاه و چوب !!!

" يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آَمَنُوا لِمَ تَقُولُونَ مَا لَا تَفْعَلُونَ "

اي کاش واقعا به اين آيه ايمان داشتيد بعد به اون استناد ميکرديد...