سلام
بي تعارف كه در مسلك ما تعارف جايي ندارد ، بايد بگويم مطلب به قدر زيبا و كامل بود كه با هر بار خواندنش چيز جديد كشف مي شود و نوشتن جديدي را مي طلبد واما نوشته اين بار بي هيچ شكي گاه وجود غضب در زندگي لازم است مثل غضب خداوند براي انسان كه بودش چون رحمت براي عده ايي لازم مي نمايد ، اما آن چه كه بايد در نظر داشت راه هاي دوري انسان از اين غضب پروردگار است كه در نوشته مذكور به زيباترين صورت بيان شده ، هنگامي كه انسان در پرتو تفكر و در سايه صبر به ايمان عملي دست مي يابد خواه نا خواه از غضب پروردگار در امان خواهد بود بنابراين خداوند در كتابي كه از غضب نام مي برد راه هاي جلوگيري از آن را نيز بيان فرموده است . و اما در مورد غضب انسانها در رابطه با هم ،در اين رابطه غضب يك صفت انكار ناپذير است اما داراي حد وميزان ، نيت خير و خدايي وصبر حد هاي اين غضب هستند ميزان هر انساني براي به كار گيري اين صفت اين دو نور مي باشند ، انسان ها مجاز به خروج از نيت خير وصبر در استفاده از اين شمشير دو لب نيستند . پس صبر يك ميزان و يك حد براي صفت غضب است به بيان ديگر بايد لگام غضب را با مهار صبر به دست گرفت تا ذره ايي از نيت خدايي خارج نشويم
خسته نباشيد اصل كلام را بيان كرديد در مسير صبر با حوصله و كنكاش از بي برنامگي و سردر گمي بيرون خواهيم آمد .
پس باز هم از صبر بايد به صبر رسيد و اين زيباترين پيام است .
انشالله با توكل به خداوند به صبر جميل برسيم .
