سلام

در بررسي واژه شكر بايد به اين مهم توجه كرد كه شكر نمي تواند انگيزه عملي باشد زيرا عقلاني آن است كه هر شكر پس از عمل صورت گيرد ، اما در دايره خلقت باعث ادامه عمل مي شود وادامه هر عملي نيروي محركه ايي است براي هستي .

هنگامي كه پس از هر اراده خداوند آن را با دلي آرام پذيرا شويم وبا اعتماد بر خداوند با شهد شيرين توكل آن را سپري كنيم شكر را عملا معني كرديم واين احساس آرامش (( هر آنچه از سوي پروردگار پيش مي آيد خير مطلق است )) وشعف ، به جهان خرم از آنم كه جهان خرم از اوست ، عاشقم بر همه عالم كه همه عالم از اوست ، نماد شكر است كه خداوند به اين حس، ظرف زيباي عمل صالحه بعدي را عطا مي كند .

با اين نگاه هر نياز بنده به انسان نه تنها باعث آزار وناراحتي نمي شود بلكه پاداشي است وباعث شادي و اين شادي شكري زيباتر مي طلبد واجري والا دارد .