سلام

زيباترين و ظريفترين نكته كه در اين پست از آن ياد شده و مسئوليت ما را در برابر عهدمان با خدا دو چندان مي كند به كاربردن نام بزرگ (( ذكر )) منحصر به قرآن است ... با كمي تفكر شايد به معاني وموارد گسترده ايي در باب ذكر برخورد كنيم مثلا ياد خدا در قلب و گويش بر زبان وعمل نيك و ... ولي در اينجا يه زيباترين نحو بيان شده همه اينها عين قران است ... هر خيري قران است زيرا خود خداوند فرموده كتابي است كه هيچ چيز در آن فروگذار نشده ... و چه قرآني ؟‏آياتي كه عظمتش جان را بلرزاند وقلب را به رويش وادارد ... قرآني كه مردگان را زنده مي كند وزمين ر ابه جنبش در مي آورد ... قرآني كه تنها چراغ هدايت است و ... ونه قرآني كه در دورترين نقطه زندگي در حال مهجوريت است ... قرآني كه حتي نفس كشيدن ما بر مبناي آن برنامه ريزي شود و قرآني كه چنان در زندگي ما جاري باشد كه همه عمر ما انجام ايات آن باشد كه هر روز ما برگي از كلامش باشد و قراني كه ما عين آن شويم ...