سلام
اشاره جالبي بود به اين نكته كه هميشه غلو كردن با دروغگويي همراه مي شود . براستي انساني كه مي خواهد امري را بزرگ جلوه دهد چون ناچار از زياده گويي است به ناچار دچار دروغ مي شود و اين همان سخن معصوم است كه بيشتر از اينكه حرف مي زني گوش كن و زاده گويي به نوعي تقبيح شده است .
جمله زيبايي مطرح شده بود كه هر گناهي نشانه عدم اعتماد ما به واحد سبحان است كه اگر اين اعتماد بود دنيا گلستان مي شد .
موفق باشيد
بنام خالق زيبايي ها
انسان از روي علاقه توأم با جهل دست به غلوّ ميزند و طبق فرمايش شما ريشه اصلي دين را که توحيد است خراب ميکند نهايتاً در وجود چنين شخصي ذره اي از ايمان واقعي هويدا نميشود چه رسد به صفات زيبا و انسان سازي مانند توکل ، صداقت و درک حقيقت ...
هر گناهي نشانه عدم اعتماد به واحد سبحاني است که ما را وادار مي کند به کس يا کسان ديگري پناهنده شويم پس گناه خود شرک است و شرک با توکل يک جا جمع نمي شود ، گناه که به اختيا ما کسب مي شود ما را از رسيدن به وسعت توکل باز مي دارد آدم متوکل به قدرت واحد مطلق ايمان دارد و در اين راه نيازي براي شرک نمي يابد
ممنون از مطلب مفيد شما ، انشالله هميشه سلامت و موفق باشيد
همينطوره:
در نگاهي كوتاه به توكل در مي يابيم كه توكل با كليه صفات ديگر در يه رابطه دو سويه كه لازم و ملزوم يكديگر هم مي باشند قرار دارد .
اگر براي گذر از شرك و رسيدن به توحيد نيازمند توكل به خدا هستيم هم چنان براي گذر سلامت از نبوت هم بايد توكل را در نظر داشته باشيم .
هم چنين براي كليه صفات ريز ودرشت البته اين تعبير شايد تعبير درستي در مورد صفات نباشد و در بزرگي و كوچكي صفات قاعده و قالب بخصوصي را نمي توان متصور شد لذا كوچكي گناه بايد از ديد يك انسان متوكل گناه بزرگي باشد تا سلامت نفس حفظ گردد .
توفيقات همه دوستان را از خداوند منان خواستارم سلامت باشيد و شاد
عالي بود
مرسي
