با سلام و عرض ادب

با نگاهي به لاروس چند معنا براي عزه آورده است كه به شكلي خاص تر مطرح شده است توجه كنيم

عزّه = ارجمندي ؛ تكبر و خود خواهي ؛ غرور ناپسند

با توجه به اين معنا از عزّه تا حدودي اين ترجمه ملموس بنظر ميرسد در دستئور زبان فارسي وقتي از ريشه و مصدرچيزي استفاده بشه در اصل معنا تغييري ايجاد نميشود ولي در زبان عربي وقتي تاويل به مصدر بشه از معناي اصلي خالي و معناي جديد جايگزين مي گردد اما در اينكه گفته شده چگونه كفاره گناهان است بايد گفت شيطان اعمال زشت انسان رو براي او زيبا جلوه ميدهد و اين تكبر هم از همين جا ناشي ميگردد زيبايي اعمال باعث تكبر و غفلت ميشود و تازه بد ترين تنبيه خدا اينكه به چشم و گوش و دل ( مهر ) ميزند و ديگر مجالي براي برگشت انسان هم وجود ندارد به اين صورت غفلتي هميشگي نصيب انسان مي گردد و اين بزرگترين خطري هست كه انسان رو تهديد ميكند كه خداوند مهر بر جوارح ياد گيري انسان بزند و انسان از آموزش باز بماند و هيچ چيز براي انسان قابل فهم نباشد اين جهالت اوج ضلالت است اگر به اين معنا توجه بشه آنگاه خداوند سيطره و محيط بودن به جهان رو به انسان عطا كرده و اينگونه خلوص افراد محك خواهد خورد و براي درك اخلاص بايد به تكبر انسان نسبت به خدا نگاه كرد اين محك ؛ محك بزرگي است كه انشالله كار ساز براي همگي ما باشد براي همگان توفيق از خداوند متعال خواهانم