هوالمحبوب

مراتب اخلاص از آيات قرآن استفاده مي شود که اخلاص داراي درجات مختلفي است، و فضل و بخشش حق تعالي به هر شخصي به اندازه اخلاص اوست، سنگيني و سبکي ترازوي اعمال در آخرت به درجه اخلاص بستگي دارد.

در سوره بقره وضعيت کساني که اموالشان را در راه رضاي خدا انفاق مي کنند، به باغي تشبيه نموده که در زمين نيکو باشد و باراني بسيار بر آن ببارد و ثمرش را دو برابر ثمر دهد و يا دست کم باراني اندک بر آن ببارد. بنابراين، همچنان که زمين نيکو هميشه ثمري نيکو مي دهد، عمل صالح خالص نيز پيوسته نتيجه اي نيکو دارد و عنايت الهي شامل آن مي شود؛ چراکه خداوند بر اعمال انسان بينا است و از ميزان اخلاص اعمال او آگاه است.

«و الله بما تعملون بصير»

از ديدگاه مخلصان واقعي، عبادت براي پاداش و يا ترس از عذاب، اخلاص کامل نيست و در آن شائبه اي از شرک و خودپرستي به چشم مي خورد، زيرا اينان براي رهايي از عقوبت و يا رسيدن به نعمت، خدا را عبادت مي کنند، و چنانچه براي رسيدن به اين هدف، راهي جز عبادت حق تعالي پيش روي خود مي ديدند، آن را برمي گزيدند.

قرآن کريم آثار متعددي را براي اخلاص برشمرده است كه:

1-احساس امنيت :

قرآن کريم مي فرمايد: «بلي من اسلم وجهه لله و هو محسن فله اجره عندربه و لاخوف عليهم و لاهم يحزنون؛

کسي که خود را تسليم محض خدا مي کند، از هيچ چيزي نمي هراسد و هرگز دچار ترس و اندوه نمي گردد.» در قرآن کريم همين اثر براي انفاق کننده در راه خدا دانسته شده است؛ آنجا که مي فرمايد: «الذين ينفقون اموالهم في سبيل الله... لاخوف عليهم و لاهم يحزنون

ترس و اندوهي براي انفاق کننده در راه خدا نيست.» در آيه اي ديگر مي خوانيم: «ايمان خالص، امنيت مي آورد و ايمان ناخالص، دلهره و اضطراب در پي دارد.»

2-پاداش مضاعف :

اعمال خالص، بسان مزرعه اي در منطقه مرتفع است که از خطر سيل محفوظ است، و مثل انفاق خالص نيز همانند مزرعه اي در دامنه هاي کوه و زمين هاي مرتفع است که هميشه سرسبز و شاداب است و چند برابر محصول مي دهد. در قرآن کريم آمده است: «کساني که اموال خود را در راه خدا انفاق مي کنند، همانند بذري است که هفت خوشه بروياند و در هر خوشه صد دانه باشد.»

3- نجات از دشواري:

امير مؤمنان(ع) يکي از نتايج را نجات انسان از پرتگاه ها ذکر نموده است. حضرت يوسف(ع) از جمله کساني است که اخلاصش مايه نجات او گرديد. قرآن کريم نجات يوسف(ع) را از گرداب خطرناکي که همسر عزيز مصر بر سر راهش ايجاد کرده، به خداوند نسبت مي دهد و مي فرمايد: ما بدي و فحشاء را از يوسف دور ساختيم و باتوجه به اين حقيقت که حضرت يوسف(ع) از بندگان مخلص الهي بود، اين نکته فهميده مي شود که پروردگار متعال هرگز بندگان مخلصش را در لحظات بحراني تنها نمي گذارد و کمک هاي معنوي خود را از آنان دريغ نمي ورزد، بلکه با الطاف باطني و مددهاي غيبي خود بندگان را از گزند حوادث و ظلمت معاصي حفظ مي نمايد و اين در واقع، پاداش خدا به بندگان مخلصش به شمار مي رود.

ومن الله التوفيق