سلام

اخلاص در اين پست به زيباترين شکل بيان شد اينکه اخلاص يک امر کاملا اختياري توسط انسان بوده و هيچ کس با نهايت اخلاص زاده نمي شود و حتي پيامبران براي رسيدن به اين صفت ناگزيرند طي طريق کرده و با تلاش خويش به اخلاص نائل شوند راه را بر هر بهانه ائي براي نوع بشر خواهد بست واينکه اخلاص در تمام طول زندگي بايد جرياني اب گونه داشته باشد تا در هنگام رسيدن وبه ثمر نشستن انسان را به اوج برساند که سيل يک باره نه تنها باعث رشد گياه نخواهد شد بلکه سيلاب ايجاد مي کند که خدا به زيباتري نوع آن را با واژه غدار بيان نموده است ... معجزه در واژه واژه اين کتاب قابل لمس است .

رشد فطرت خدا جوئي نياز به باغبان قابلي دارد که تنها نگاهش به اسمان باشد وتوکلش به حضرت حق و دستانش در طلب جمع آوري روزي، مگر مي شود صاحب خلقت را با فطرتي که هيچ عملي براي سفيديش نکرده ايم گول بزنيم ؟ خدا بايد به همه ما کمک کند که جز اين انسانها نباشيم که تنها در لحظه انتهاي زندگي به يادش باشيم ... پس بقيه زندگي چه ؟ و آيا خدا حق ندارد که بگويد جز فراموش شدگان هستيد از ان جهت که فراموش کرده بوديد ؟ ونهايت بي شرمي جائي است که پس از نجات باز خدا و عشق به خالق در گوشه دلمان خاک مي خورد تا وقت سختي ديگر ... چقدر اين بشر نادان است و چقدر خدا بر اين صفت بشر صابر ...

چقدر شيرين وشيوا نوشتيد وچقدر به فكرمان انداختيد كه بايد براي رسيدن به حد بالاي اخلاص كوشش كنيم تا حمال اين صفت نباشيم ... اخلاص هديه نگارشتان باد ... آمين