به نام خداوند
سلام ، نمي دانم چه بگويم ، آنقدر زيبا و روان در رابطه با اخلاص صحبت كرده بوديد كه لذت بردم . دست شما درد نكند . زيبا تر پايان پست شما بود كه هر دوري از اخلاص مساوي با هلاكت است . باور كنيد وقتي اين پست را خواندم تنها با خودم گفتم:
عجب صبري خدا دارد
او اين همه بدي و تظاهر را مي بيند اما بازهم در زمان سختيها به فرياد ما مي رسد . مي داند كه اگر كمكمان كند بازهم فراموش مي كنيم اما باز كمك مي كند و اينجاست كه خداوند از در لطفش با همه بندگانش رفتار مي كند و ما ................
بنام خدا
با سلام و احترام
به جرات ميگم خيلي لذت بردم چون دقيقاً مطالب دو پست قبلي رو خيلي شيوا تر ، مختصر تر اما در عين حال پر بار تر و روانتر توضيح داديد و خيلي زيبا بود. مطرح كردن سه ويژگي صفت غدار بسيار به جا و تكان دهنده و تفكر بر انگيز بود . واقعاً وقتي با قرآن باشي كلمه به كلمه و جمله جمله قرآن تو رو به فكر و تامل در اعمال و رفتار خودت وا ميداره و امكان نداره شخص رو حتي براي چند لحظه هم كه شده به فكر وا نداره و بالاخره تاثير خودش رو ميگذاره . انشاالله اين تاثيرات هميشگي باشه و نورش در قلب هاي ما هر روز بيشتر و بيشتر بشه و آني و لحظه اي نباشه . انشاالله
انشاالله خداوند حفظتون كنه
( و آغاز ويراني نفس با خود بزرگ بيني فرد پايه گذاري شده )
تكبر نوعي نفاق پنهان را نيز در شخص پرورش مي دهد
سلام
اخلاص در اين پست به زيباترين شکل بيان شد اينکه اخلاص يک امر کاملا اختياري توسط انسان بوده و هيچ کس با نهايت اخلاص زاده نمي شود و حتي پيامبران براي رسيدن به اين صفت ناگزيرند طي طريق کرده و با تلاش خويش به اخلاص نائل شوند راه را بر هر بهانه ائي براي نوع بشر خواهد بست واينکه اخلاص در تمام طول زندگي بايد جرياني اب گونه داشته باشد تا در هنگام رسيدن وبه ثمر نشستن انسان را به اوج برساند که سيل يک باره نه تنها باعث رشد گياه نخواهد شد بلکه سيلاب ايجاد مي کند که خدا به زيباتري نوع آن را با واژه غدار بيان نموده است ... معجزه در واژه واژه اين کتاب قابل لمس است .
رشد فطرت خدا جوئي نياز به باغبان قابلي دارد که تنها نگاهش به اسمان باشد وتوکلش به حضرت حق و دستانش در طلب جمع آوري روزي، مگر مي شود صاحب خلقت را با فطرتي که هيچ عملي براي سفيديش نکرده ايم گول بزنيم ؟ خدا بايد به همه ما کمک کند که جز اين انسانها نباشيم که تنها در لحظه انتهاي زندگي به يادش باشيم ... پس بقيه زندگي چه ؟ و آيا خدا حق ندارد که بگويد جز فراموش شدگان هستيد از ان جهت که فراموش کرده بوديد ؟ ونهايت بي شرمي جائي است که پس از نجات باز خدا و عشق به خالق در گوشه دلمان خاک مي خورد تا وقت سختي ديگر ... چقدر اين بشر نادان است و چقدر خدا بر اين صفت بشر صابر ...
چقدر شيرين وشيوا نوشتيد وچقدر به فكرمان انداختيد كه بايد براي رسيدن به حد بالاي اخلاص كوشش كنيم تا حمال اين صفت نباشيم ... اخلاص هديه نگارشتان باد ... آمين
